Maksymalny podatek od nieruchomości firmowej

Gmina postępuje prawidłowo. Według wszelkich interpretacji i orzecznictwa administracyjnego do czasu oddania budynków w użytkowanie grunt, na którym stawiane są planowane do sprzedaży budynki mieszkalne, jest opodatkowany jako grunt zajęty pod działalność gospodarczą. Po zakończeniu budowy i zgłoszeniu domów do użytkowania grunty opodatkowane są jako grunty inne (związane z budynkami mieszkalnymi), a budynki podatkiem od budynków mieszkalnych. Dlaczego tak się dzieje, już wyjaśniam.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rada gminy uchwala wysokość podatku odrębnie dla każdej kategorii gruntów i budynków w wysokości nieprzekraczającej wskazanej stawki w ustawie, w tym ustala stawkę podatku dla gruntów zajętych pod działalność gospodarczą. Ustawa definiuje pojęcie gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Według ustawy są to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Sądy administracyjne wyjaśniają moment zmiany kwalifikacji budynków i gruntów z nimi związanych w następujący sposób: „Jak wynika z treści powoływanego wyżej art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. ustawodawca co do zasady nie uznaje za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej gruntów związanych z budynkami mieszkalnymi. W ocenie Sądu przepis ten dotyczy gruntów, na których już jest posadowiony budynek mieszkalny, nie zaś gruntów, na których w bliżej nieokreślonej przyszłości taki budynek ma zostać wzniesiony. Z kolei w myśl art. 6 ust. 2 u.p.o.l., jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. W świetle powyższej regulacji o powstaniu obowiązku podatkowego decydować będzie nie moment rozpoczęcia robót budowlanych, jak sugeruje strona skarżąca, a data zakończenia budowy albo rozpoczęcia użytkowania budynku” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2011 roku, sygn. akt I SA/Łd 1171/10).

Co więcej, Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił w wyroku z dnia 27 lutego 2014 r. (sygn. akt II FSK 856/2012), że: „Do uznania danego obiektu za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest konieczne wykorzystywanie nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, albowiem wystarczy sam fakt jej posiadania przez przedsiębiorcę. Pojęcie budynków »związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej« jest szersze od pojęcia »zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej« i obejmuje także pośrednie związanie budynku lub jego części z działalnością gospodarczą”. W tym wyroku chodziło akurat o obiekt magazynowy, niemniej jednak sąd wyjaśnił tu charakter pojęcia nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą.

Jak z tego wynika, jeśli grunt jest w posiadaniu przedsiębiorcy, to uznawany jest za posiadany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak jeśli zostaje zabudowany budownictwem mieszkaniowym, to budynki takie nie mogą zostać uznane za objęte podatkiem przedsiębiorcy, bowiem zostały wyłączone z tej definicji (art. 1 a). W takim przypadku od nowego roku po oddaniu budynku w użytkowanie budynek będzie opodatkowany podatkiem od budynku mieszkalnego, a grunt z takim budynkiem związany według stawki dla innych gruntów. Takie interpretacje wystawiają także organy podatkowe, czyli organy wykonawcze gmin. Polecam lekturę interpretacji wydanej przez Prezydenta Miasta Gdańska (znak sprawy WF-II-3102/41-K/04) z dnia 10 grudnia 2004 r., dostępnej w internecie.