Odziedziczenie połowy wspólnego mieszkania, jego sprzedaż i rozliczenie z fiskusem

Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (K.r.o.).

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jeżeli mieszkanie, które następnie Pan sprzedał w 2014 r., objęte było tzw. ustawową wspólnością majątkową małżeńską, wówczas należy wskazać, iż spadek po małżonce obejmował jedynie połowę udziału do tego prawa. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, względnie notarialne poświadczenie dziedziczenia winno wskazywać udział, w jakim nabył Pan to prawo. Dziedzicząc udział po zmarłej w 2012 r. żonie, zobowiązany był Pan do zgłoszenia nabycia spadku po niej urzędowi skarbowym. Powstaje pytanie: jakie wówczas prawa do spadku wskazał Pan w zeznaniu? O ile nastąpiło wskazanie, że nabył Pan całe prawo, to popełnił Pan błąd, który być może teraz urząd skarbowy zauważył.

Zgodnie z przepisami prawa, dziedzicząc po żonie udział wynoszący 1/2 prawa do lokalu, sprzedając następnie lokal, podatek powinien Pan zapłacić od 1/2, a nie od całej uzyskanej ze sprzedaży kwoty, bowiem połowa tej kwoty stanowi Pana majątek, który występował już wcześniej, a co do którego nie było żadnego ograniczenia.

Inna wykładnia przepisów i nakazanie Panu zapłaty podatku za całość pozostaje w sprzeczności z art. 31 § 1 i 2 K.r.o. Jako prawo spadkowe sprzedawał Pan bowiem jedynie to, co uzyskał po żonie, a nie swoją część.