Oferta pracy w firmie zagranicznej

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zatem miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych będzie miała nawet osoba nieprzebywająca w kraju ani jednego dnia w roku podatkowym, jeśli ma w Polsce ośrodek interesów życiowych. Zasadę tą stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych, podpisana w Londynie dnia 7 marca 2011 r. (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2011 r.). Umowa ta ma zastosowanie na Wyspie Man, podatków od dochodu lub zysku i w Polsce do podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z umową określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającej się Strony” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony podlega tam opodatkowaniu ze względu na m.in. jej miejsce stałego pobytu lub miejsce zamieszkania. „Jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium obu państw według ich prawa wewnętrznego, wówczas jej status określa się według następujących zasad:

1. uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko na terytorium tej Umawiającej się Strony, gdzie ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania na terytorium obu Umawiających się Stron, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko na terytorium tej Strony, z którą ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie jest możliwe ustalenie, na terytorium której Umawiającej się Strony osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania na terytorium żadnej z Umawiających się Stron, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko na terytorium tej Umawiającej się Strony, w której zwykle przebywa;
3. jeżeli osoba ta przebywa zazwyczaj na terytorium obu Umawiających się Stron lub nie przebywa zazwyczaj na terytorium żadnej z nich, wówczas uważa się, że ta osoba ma miejsce zamieszkania tylko na terytorium tej Umawiającej się Strony, której jest obywatelem;
4. jeżeli osoba ta jest obywatelem obu Umawiających się Stron lub nie jest obywatelem żadnej z nich, właściwe organy Umawiających się Stron podejmą starania w celu rozstrzygnięcia sprawy w drodze wzajemnego porozumienia”.

Przyjmuję na bazie powyższego, że Pan ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Na mocy art. 5 ust. 1 tej umowy co do zasady „pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko na terytorium Polski, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Wyspy Man Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane na terytorium Wyspy Man”.

Jak wynika z powyższego, wynagrodzenie otrzymywane ze stosunku pracy nie będzie opodatkowane na terytorium Wyspy Man.

Z Irakiem nie łączy Polski umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem zgodnie z art. 27 ust 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy, osiąga np. dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (jeśli są) i od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie (kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym).

W przypadku opodatkowania za granicą ulga z art. 27g niweluje różnice podatkowe. Niestety przyjmuje się, że przysługuje ona tylko w przypadku, gdy za granicą miał miejsce opodatkowanie dochodu (chodzi tu o różnicę pomiędzy metodą wyłączenia a zaliczenia). Jak wynika z Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1400/12 ): „w przypadku gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku”. W tym samym wyroku czytamy, również że „(…) stwierdzić należy, iż przypadku gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku. Podkreślenia wymaga, iż metoda zaliczenia proporcjonalnego, o której mowa w w/cyt. art. 27 ust. 9 u.p.d.o.f. polega na zaliczeniu podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku należnego w kraju miejsca zamieszkania podatnika, obliczonego od całości dochodów – w takiej proporcji, w jakiej dochód ze źródeł zagranicznych pozostawał w stosunku do całości dochodu podatnika. Tym samym w przedmiotowej sprawie Stronie nie przysługiwało prawo do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 27g u.p.d.o.f., albowiem nie miało miejsca opodatkowanie dochodu za granicą”.

Zatem wynagrodzenie ze stosunku pracy podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce . Analogicznie wskazuje w Interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

(sygn. akt ITPB2/415-212/14/IB z 27 maja 2014 r.):

„W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej w Iraku. Przychód ten – w zakresie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może zatem podlegać pomniejszeniu w wysokości odpowiadającej 30% diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju. Poza tym, uzyskiwany w walucie obcej przychód należy przeliczyć na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania tego przychodu. W przypadku stosunku pracy od tak uzyskanego przychodu można odliczyć miesięczne koszty uzyskania przychodu na zasadach określonych w cytowanym powyżej art. 22 ust. 2 ustawy oraz zapłacone w danym miesiącu przez Wnioskodawcę w Polsce składki na ubezpieczenie społeczne. Natomiast od tak ustalonego dochodu, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, Wnioskodawca ma obowiązek (stosując najniższą (18%) lub wyższą (32%) stawkę określoną w skali) wpłacać zaliczkę na podatek pomniejszoną, na zasadach określonych w art. 27b ustawy, o zapłaconą w danym miesiącu kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne”.

Odnosząc się do ewentualnych kwalifikacji do innego źródła, jak wskazał Pan w pytaniu, przychód będzie miał miejsce ze stosunku pracy, nie można zatem zaliczyć go do innego źródła (jak działalność gospodarcza).