Pożyczka pieniężna dla córki mieszkającej za granicą

Zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC – Dz.U.2010.101.649 j.t.), a dokładniej na mocy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b podatkowi podlega czynność cywilnoprawna umowy pożyczki pieniędzy.

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z nieistotnymi w niniejszej sprawie wyjątkami, jeżeli ich przedmiotem są:

1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem – jeśli córka i jej mąż nie zamieszkują w Polsce – zgodnie z powyższym, pożyczka dla córki w Polsce podlega opodatkowaniu PCC, gdy pieniądze znajdują się w momencie udzielenia pożyczki w Polsce.

Podobnie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 września 2010 r. (sygnatura: III SA/Po 169/10) czytamy, że „Umowa pożyczki zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze lub rzeczy, które w chwili zawarcia umowy znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Interesuje Cię ten temat i chcesz wiedzieć więcej? kliknij tutaj >>

Interesuje Cię ten temat i chcesz wiedzieć więcej? kliknij tutaj >>

Analogicznie również wypowiada się w wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (wyrok z dnia 11 grudnia 2007 r., I SA/Gl 646/07): „Skoro z przepisu art. 720 K.c. wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki podlega podatkowi, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (np. pieniądze) znajdował się w Polsce. Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru czynności. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy. Obowiązek uiszczenia należnego od takiej umowy podatku powstaje z mocy samego prawa już z chwilą zawarcia umowy”.

Obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę, podstawę opodatkowania stanowi kwota pożyczki, a stawka podatku wynosi 2%. Nie ma tu ograniczenia kwotowego.

Proszę jednak pamiętać, że zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a (czyli między rodzicami a córką, ale zięcia już zwolnienie to nie obejmuje) ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), w wysokości przekraczającej kwotę 9637 zł pod warunkiem:

– złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

– udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Zięć skorzysta ze zwolnienia z art. 9 pkt 10 lit. c, które zwalnia od podatku pożyczki w formie pieniężnej udzielane na podstawie umowy zawartej między osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej (to tu właśnie kwalifikuje się zięć) do wysokości kwoty niepodlegającej opodatkowaniu – na zasadach określonych w przepisach o podatku od spadków i darowizn, czyli do kwoty 9637 zł.

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj >>

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj >>