Umowa zamiany a podatek

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U.2015.626 j.t.) stanowi, iż podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a)). Obowiązek podatkowy powstaje tu co do zasady z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży przy umowie zamiany – na stronach czynności. Czyli obowiązek podatkowy ciąży na Panu, Pana bracie i synu jednocześnie.

Koresponduje z powyższym art. 5 ust. 2 ww. ustawy, który jasno stanowi, że jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na stronach umowy zamiany zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są te właśnie strony umowy zamiany (czyli wszyscy Panowie). Zgodnie z art. 9a ustawy Ordynacja podatkowa do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dla zobowiązań cywilnoprawnych. Ten zaś kodeks w art. 366 § 1 stanowi, że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Warto pamiętać, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, tu wierzyciela z tytułu zobowiązania podatkowego, wszyscy dłużnicy solidarni, będący w opisanej sytuacji podatnikami, pozostają zobowiązani.

Dodam kończąc, iż notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego i są zobowiązani uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku – zatem w opisanej sytuacji notariusz obliczy, pobierze od Panów i odprowadzi na rachunek organu podatkowego podatek od ww. czynności.