Miejsce zamieszkania w Polsce, a zatrudnienie w Anglii

Nie ma zastrzeżeń co do legalności takiego rozwiązania, że pracuje Pan w opisany sposób w Polsce dla firmy z Wielkiej Brytanii, jednak jego konsekwencje podatkowe i ubezpieczeniowo-społeczne widzę zupełnie inaczej, niż Pan opisuje.

Podatki

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie Pan osobą, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, zasady to określające stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest polska, jednak konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2006 r.) nic dla Pana w tym zakresie nie zmienia. Przyjąć można zatem, że ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce i w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy.

Art. 14 ust. 1 konwencji stanowi o opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej, zgodnie z nim, co do zasady, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w Wielkiej Brytanii. Gdzie w opisanym przypadku praca jest wykonywana?

W Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (K. Bany, Komentarz do artykułu 15. Opodatkowanie dochodu z pracy, ABC nr 133791) przeczytać można:

„Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Konsekwencją wymienionych wyżej faktów jest to, że osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się państwie i otrzymująca wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej ze źródeł pochodzących z drugiego państwa nie może być opodatkowana w tym drugim państwie tylko z tej przyczyny, że wyniki jej pracy są tam wykorzystywane”.

Podobne stanowisko znajdziemy w piśmie z dnia 18 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie (sygnatura: IPPB4/415-598/09-4/SP):

„Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana (…) dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię z telepracy wykonywanej na terytorium Polski na rzecz angielskiego pracodawcy będą podlegały opodatkowaniu w Polsce”.

Uważam zatem, iż wynagrodzenie z tytułu świadczenia opisanej pracy winno zostać opodatkowane w Polsce.

ZUS

Wskazuje Pan na odprowadzanie składek za Pana pracę w Wielkiej Brytanii. Moim zdaniem jest to nieprawidłowe w opisanej sytuacji, albowiem podstawową zasadą dla ustalenia właściwego ustawodawstwa w dziedzinie ubezpieczeń jest zasada lex loci laboris, czyli zasada miejsca wykonywania pracy. Miejscem wykonywania pracy będzie Polska, zatem uważam, że podlegałby Pan ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu oraz płacił składki do systemu ubezpieczeń w Polsce jako w kraju, w którym praca jest wykonywana.

Nawet gdyby uznać na gruncie ubezpieczeń, że okresowe przeloty do pracodawcy powodują, że praca jest wykonywana w obu krajach, to zgodnie z obowiązującymi zasadami osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną w dwóch lub więcej państwach członkowskich, podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, jeżeli wykonuje znaczną część pracy w tym państwie członkowskim.

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj >>