Prawidłowe rozliczenie zysku osiągniętego na sprzedaży walut

Przychody z wymiany walut jako z „innych źródeł”

Przychody z tytułu wymiany walut – jeżeli działalność nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej – są kwalifikowane do przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT). Potwierdza to m.in. pismo z dnia 26.07.2012 r. wydane przez Izbę Skarbową w Katowicach, IBPBII/2/415-638/12/AK:

„Wnioskodawczyni będzie dokonywała wyłącznie transakcji kupna i sprzedaży waluty jednak nie w kantorze czy banku a w »internetowym kantorze w«, który pozwala wymieniać waluty między zarejestrowanymi użytkownikami. Transakcje zawierane przez wnioskodawczynię tak naprawdę nie różnią się więc w swej istocie od transakcji zawieranych w kantorze lub banku, różnica polega na tym, że zamiast kantoru lub banku występuje inna osoba, która złożyła ofertę zbieżną z ofertą wnioskodawczyni. Transakcja o tych cechach mogłaby zostać przeprowadzona poza serwisem „w” i byłaby bezspornie uznawana za zwykłą sprzedaż i kupno walut od konkretnych podmiotów.

W związku z wymianą waluty wnioskodawczyni osiąga przychód z tytułu różnicy na cenie jej zakupu i sprzedaży. W efekcie, przychód taki powinien być traktowany jako przychód z innych źródeł, analogicznie jak przychód z tytułu zakupu i sprzedaży waluty w banku bądź kantorze."

Przychód w powyższym zakresie powstaje w momencie uzyskania środków uzyskanych na każdej zawartej transakcji wymiany walut. W momencie takiego dopisania do rachunku w serwisie zostaną te środki postawione do dyspozycji i zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT w momencie pozostawienia środków do dyspozycji powstaje przychód – tylko od podatnika zależy, kiedy złoży dyspozycję wypłaty, aby otrzymać je na rachunek bankowy.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy PIT – dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dochód ten podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, według ustalonego wzoru (PIT-36).

Opodatkowany dochód z transakcji wymiany walut

Jak zostało wskazane powyżej, dochód z transakcji wymiany walut należy zakwalifikować do dochodów z innych źródeł, który podlega rozliczeniu na zasadzie samoopodatkowania. Oznacza to, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik bez pośrednictwa płatnika jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia roku następnego po roku podatkowym (PIT-36), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z tytułu wymiany walut i obliczyć należny podatek dochodowy.

Przeliczania uzyskanego w walutach obcych przychodu oraz poniesionych w walutach obcych kosztów uzyskania przychodu należy dokonywać na podstawie art. 11a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Natomiast ewentualne koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy PIT w opisanym przypadku opodatkowaniu podlega dochód, czyli różnica pomiędzy przychodem a kosztem. Przychód powstaje w dacie uzyskania środków. To oznacza, że koszt podlega rozliczeniu w dacie uzyskania przychodu, ponieważ wzajemne zestawienie przychodu oraz kosztu daje rezultat w postaci dochodu osiągniętego w danym roku.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż waluty nastąpiła w 2022 roku, ale waluta ta została zakupiona zarówno w 2022, jak i w 2021 roku, to w rozliczeniu za 2022 roku jako koszt można uznać zarówno wydatek z 2021, jak i wydatek z 2022 roku, zatem całość będzie stanowić koszt.

Podsumowując: to rok uzyskania przychodu implikuje, kiedy podatnik może uwzględnić koszt (w którym rozliczeniu) jednakże nie ma ograniczenia, że muszą to być wydatki dokładnie z tego samego roku. Art. 9 ust. 2 ustawy PIT wskazuje jedynie, że musi to być koszt z tego samego źródła, a nie z tego samego roku podatkowego.